In deze blogserie neem ik je mee op een reis die eigenlijk een metafoor is, een verhaal van twee personages: Puntje en Taartje. Puntje staat symbool voor het ontbrekende stukje, terwijl Taartje het rollende balletje is dat op zoek is naar dat ontbrekende stukje. Dit idee is geïnspireerd op de cartoonserie van Shel Silverstein, een Amerikaanse tekenaar en kinderboekenschrijver met een zeer non-conventionele kijk op opvoeden.
Shel Silverstein heeft ons voorzien van een prachtige, eenvoudige beeldtaal die perfect past bij wat ik hier wil vertellen. Zijn werk is een bron van inspiratie, vol met zwart-wit tekeningen die de verbeelding prikkelen. Hoewel hij veel te jong is overleden, laat hij een erfenis achter van prachtige kinderboeken met thema’s die buiten de gebaande paden treden.
In mijn praktijk als psycholoog heb ik vaak gebruikgemaakt van deze beeldtaal. Door de tekeningen op tafel te leggen, kon ik met ouders en tieners praten over waar ze zich bevonden in hun proces. Het was een waardevol hulpmiddel om gesprekken te faciliteren en te zorgen dat het proces soepel verliep voor zowel het kind als de ouders.
Plaatje 1: Taartje en Puntje
Het begin is een warm nest, een omgeving vol met liefde en zorg. Hier begint de reis, waarin een nieuw leven zich ontvouwt als een kostbaar geschenk in de armen van een liefdevol gezin. Dit is de tijd waarin Puntje, als het ontbrekende stukje, perfect past in de welvingen van het gezinsleven, als de kers op de taart.
Plaatje 2: Puntje wil groeien
Maar groei roept, en het kind verlangt naar zelfstandigheid. Als een driehoekje dat zijn hoeken begint af te ronden, strekt Puntje zijn armen uit naar de wereld, verlangend naar ontdekking en avontuur. Het pad naar volwassenheid begint, bezaaid met uitdagingen en triomfen, waarbij het kind leert om zichzelf te zijn te midden van een wereld vol verwachtingen.
Plaatje 3: Puntje is rond
Het hoogtepunt van de reis is het moment waarop Puntje zijn eigen vorm vindt, een volmaakte cirkel van zelfstandigheid en eigenwaarde. Het kind is nu een volwassene, klaar om zijn plaats in de wereld in te nemen. Puntje is nu ook een Taartje geworden. Taartje staat op eigen benen.
Plaatje 4: Samen rollen
En toch, hoe zelfstandig we ook willen zijn, we hebben als mensen ook behoefte aan verbondenheid met anderen. Volwassenen ontmoeten elkaar in principe als gelijken. Ze zijn twee individuen die ieder hun eigen pad volgen, terwijl ze toch beschikbaar zijn voor elkaar en de aanwezigheid van de ander koesteren. Dit is de essentie van een gezonde relatie, waar liefde bloeit zonder afhankelijkheid.
Plaatje 5: Lege nest
Maar soms, in onze drang om lief te hebben (of geliefd te zijn), kunnen we verstrikt raken in de behoeften van anderen. Ouders kunnen worstelen met het loslaten, waardoor kinderen moeite hebben om hun vleugels uit te slaan. De kunst van liefhebben is ook de kunst van loslaten, waarbij we elkaar toestaan om te groeien, zelfs als het pijn doet.
Plaatje 6: Heel worden
En dan komt het moment van afscheid, wanneer het nest leeg is en ouders worden geconfronteerd met hun eigen verlangens en angsten. Het is een tijd van zelfreflectie, van helen van oude wonden en het vinden van nieuwe betekenis in het leven na de opvoeding. Het lege nest is geen einde, maar een nieuw begin, een kans om onszelf opnieuw uit te vinden en te groeien.
In dit verhaal van Puntje en Taartje ontdekken we de kracht van zelfstandigheid en verbondenheid, van groei en verandering. Het is een verhaal dat ons eraan herinnert dat het leven een reis is, vol ups en downs, maar altijd met de mogelijkheid om te leren, te groeien en lief te hebben. In de volledige blog gaan we dieper op alle punten in en neem ik je uitgebreid mee in de reis van puntje en taartje.
