Op een winderige zondagavond bevond ik me achter het stuur van mijn auto, beladen met een stel puberjongens op weg naar de zaalhockeytraining. De geur van oksel hing al in de lucht – en dit was nog maar op de heenweg. Eerlijk gezegd was het niet mijn ideale manier om mijn avond door te brengen, maar als ouder doe je alles voor je kinderen.
Mijn zoon, half gedraaid op de bijrijdersstoel, voerde een levendig gesprek met zijn vrienden achterin, verlicht door de schermen van hun telefoons. Het onderwerp? School. Roosters, docenten en vakken kwamen ter sprake, maar vooral de lange afstanden die ze dagelijks moesten fietsen naar school en terug. 12 kilometer heen, 12 kilometer terug. Voor stadse begrippen rauwe kilometers.
“Ouwe, ik ga dus echt niet meer fietsen, man!”
Dit ging nog een tijdje zo door tot ik me besefte waar het daadwerkelijk om ging: de waarde van doorzettingsvermogen.Tegen de wind in trappen, zowel letterlijk als figuurlijk, bouwt kracht op. Soms moet het leven gewoon even tegenzitten om je sterker te maken…..
Lees hier verder om erachter te komen hoe het gesprek op de achterbank verder ging en hoe dit gesprek in verband staat met doorzettingsvermogen.
